LECTURAS PARA TEMPOS DE RECONTO
HORACIO, II, 14 ¡Ai, como pasa o tempo! “Eheu (ai!), como oimoi, é máis un suspiro que unha palabra, hai que pronuncialo en voz alta, ei-he-u, para comprender a súa forza, unha expresión visceral de...
View ArticleTEATRALIDADE MÁXICA NO RITUAL DUNHA GRAN CEA
Para os antigos romanos a comida era unha gran festa na que se mesturaban en doses semellantes o sagrado e o profano. Os deuses estaban presentes e protexían a casa, o fogar, desde o centro da mesa....
View ArticleOS VAMPIROS QUE COMÍAN ÓS NENOS CRUS
Hai uns paxaros moi voraces que non son as Harpías que emporcallaban a comida do cego Fineo, aínda que se sabe que descenden delas. Teñen cabeza grande, uns ollos que te cravan, peteiros apropiados...
View ArticleO CEO COMO UN MAR DE MUXICAS
As falcatruadas e amoríos de Zeus eran un díxome-díxome entre as divindades do Olimpo. A súa irritable esposa Hera, agoniada e molesta xa de que o corro celestial de murmuradores falasen polo...
View Article